Dag 29: Er is er een jarig

Hieperdepiep Hoera
Ja, vandaag ben ik jarig en er is iets georganiseerd. Surprise! We zijn uit genodigd door Dave en Kerrie? Om 7.00 uur in de morgen. Een BBQ - Breakfast party op het het strand!!!!! Lekker vroeg want de verwachte temperatuur is 43 gr. We zijn mooi op tijd en Dave is al druk bezig met de bbq. Kerry is met Blake, hun baby, lekker op het gras aan het spelen. Het is al heerlijk warm. Het is ongelooflijk hoe goed alles hier georganiseerd is. Er staan overal prachtig, schone elektrische barbecues op het strand en die worden onderhouden en schoongemaakt door de gemeentereiniging en Dat is nog gratis ook. Heel normaal hier, " its the Australian way! " Ze waren net klaar met schoonmaken toen Dave en Kerrie aankwamen. Na een tijdje kwamen ook Marian, Henk, Joy, Bob en Diana. Super leuk. Dat is nog eens wat anders als koffie met gebak bij de kachel bij 5 graden onder nul.
Het is een stevig ontbijt, eerst een spies met kangoeroe vlees en daarna nog allerlei andere lekkere dingen. Toch had ik nog steeds niet echt in de gaten dat het voor mijn verjaardag was. Niemand, behalve Marian en Henk, had me gefeliciteerd. Ik dacht prima zo, hoeft niet iedereen te weten, maar toen kwam de taart en begon iedereen "happy birthday" te zingen. Ik kreeg er een kleur van. Er kwamen ook nog wat kleine cadeautjes en toen was het feest helemaal kompleet.
Na de lunch heeft Jack een uitje bedacht. Verder land inwaarts, toch wel weer een aardig eindje rijden, ligt Marrinup No. 16 P.O.W. Camp, een kamp (nu museum) van Europese gevangenen uit de Tweede Wereldoorlog. Na genoten te hebben van de prachtige vergezichten kwamen we in het bos aan. Het was buiten inmiddels bloedheet geworden. We dachten: even kijken en wegwezen, maar het bleek een fikse wandeling, waarbij we ons ook nog eens verlopen hebben. Hier hadden we geen rekening mee gehouden. Na flink wat zoeken kwamen we met de laatste druppels bij de auto terug. Dat wat behoorlijk afzien. Kun je nagaan hoe het voor de gevangenen moet zijn geweest die hier de bomen moesten kappen. Die overweldigende hitte, nagenoeg geen water, midden in deze eenzaamheid en dan ook nog zwaar werk. Ongeveer gekookt en oververhit kwamen we terug bij de auto, dus de eerstvolgende stop was een koele pub ha ha.
Hierna zijn we na Mandurah gereden en hebben we daar wat rond gekeken. Mooi stadje.
De kangoeroes hadden. Marian en Henk nog steeds niet gezien en dat is toch wel een must in Australië. Jack wist dat het op de golfclub van Secret Harbour bijna een plaag is, dus gingen we daar nog even kijken. Ze komen op het verse gras af. Er waren er genoeg, dus klicken maar.